Hilary Koprowski – sławny polski lekarz, wirusolog i immunolog, twórca doustnej szczepionki przeciw polio, której stworzenie dedykował Polsce i rodakom, a także wybitny absolwent liceum im. Mikołaja Reja
w Warszawie. Przez wiele lat był również dyrektorem Instytutu im. Wistara w Filadelfii. Za swoje osiągnięcia i wieloletnią pracę został uhonorowany orderem Polonia Restituta w konsulacie Rzeczpospolitej Polskiej w Nowym Jorku. Był także członkiem Polskiej Akademii Nauk i profesorem nadzwyczajnym na uniwersytecie „Thomas Jefferson University”.
Profesor Hilary urodził się 5 grudnia 1916 r. i tym samym jest astrologicznym strzelcem. Mieszkał obok Filharmonii przy ul. Moniuszki 9, ale urodził się na ul. Wiejskiej 74a. Obecnie znajduje się tam Pałac Kultury i Nauki. Jego matka Sonia z Berlandów, pochodziła z Berdyczowa, miejscowości, położonej na Ukrainie i była dentystką. Natomiast ojciec, Paweł Koprowski działał w branży biznesowej w Anglii. Rodzice Hilarego wzięli ślub 28 maja 1912 r. w Warszawie. Koprowski w 1926 r. rozpoczął naukę w XI Liceum Ogólnokształcącym im. Mikołaja Reja w Warszawie. Jednocześnie uczęszczał do konserwatorium, gdzie uczył się gry na fortepianie. Natomiast na wakacje, jeździł do Celestynowa. W 1934 r. zdał maturę i podjął studia na Uniwersytecie im. Józefa Piłsudskiego w Warszawie, na wydziale lekarskim. Miejscem jego dalszej edukacji była Świątynia Świętej Cecylii w Rzymie.
Od 1939 r. przebywał poza granicami Polski, a od 1944 r. w Stanach Zjednoczonym. W 1938r. ożenił się z Ireną Grasberg, co było ich wielką tajemnica, skrywaną przed rodzinami i znajomymi. W 1957 r. został dyrektorem Instytutu Anatomii i Biologii im. Wistara w Filadelfii, który znacznie zmienił pod względem wyposażenia. Instytut ten przez 35 lat dyrekcji profesora Hilarego Koprowskiego był jednym z najbardziej cenionych ośrodków podstawowych studiów biologicznych i medycznych w dziedzinie biologii komórek i pokrewnych gałęzi wiedzy na świecie. Za pośrednictwem pana Koprowskiego zostały przyznane liczne stypendia wielu uzdolnionym Polakom.
W trakcie badań nad wirusem, po wielu próbach, znalazł gospodarza, który w warunkach naturalnych nie zakaża się i z którego wirus wychodzi osłabiony (był to szczur bawełniany). Profesor Koprowski wraz ze swymi asystentami pobierał od zakażonych szczurów wycinki mózgu i wstrzykiwał je następnemu szczurowi. Po kilkunastu takich zabiegach otrzymywano żywego, lecz osłabionego wirusa. Po raz pierwszy szczepionka Koprowskiego została podana 27 lutego 1950 r., a pierwsze masowe szczepienie miało miejsce w roku 1958 w Kongo. Dzięki wygodnej, doustnej formie podawania, w ciągu zaledwie sześciu tygodni zaszczepiono ponad 250 tysięcy dzieci i niemowląt. Jesienią 1959 r. z inicjatywy ówczesnego dyrektora PZH w Warszawie profesora Feliksa Przesmyckiego rozpoczęto masowe szczepienia w Polsce. Od 1951 r. w kraju trwała epidemia polio, początkowo rocznie chorowało 2-3 tysięcy dzieci, w 1958 r. już 6 tysięcy. Profesor Koprowski dzięki swym wpływom uzyskał od firmy farmaceutycznej Wyeth dziewięć milionów dawek, które zużytkowano w czasie ośmiu miesięcy szczepień. Efekt był natychmiastowy, liczba zachorowań zaczęła gwałtownie spadać. O ile w 1959 roku zanotowano jeszcze ponad 1000 zachorowań, o tyle w roku 1963 już tylko 30 nowych przypadków, a liczba zgonów spadła z kilkuset rocznie do dwóch. To było wielkim przełomem w medycynie w leczeniu polio.
W 1957 r. zmarł jego ojciec, a 11 lat później matka. W 1951 r. urodził mu się syn Christopher. Profesor Hilary w 1966 r. został laureatem nagrody
Jurzykowskiego, a niedługo po tym zasiadł w jury fundacji. W 1998 r. został odznaczony Krzyżem Komanandorskim z Gwiazdą Orderu Odrodzenia, a w 2007 r. Krzyżem Wielkim Orderu Odrodzenia. Uzyskał również doktorat honoris causa Uniwersytetu Marii Skłodowskiej-Curie w Lublinie. Rada Miasta Stołecznego Warszawy przyznała mu tytuł honorowego obywatela. Jako pogodny i wesoły człowiek, profesor Koprowski jest także Kawalerem Orderu uśmiechu.
O profesorze Hilarym można powiedzieć, że jest człowiekiem renesansu. „Jest indywidualnością, której nie sposób nie zauważyć. Trudno go również zdefiniować. Jest lekarzem, wielkim eksperymentatorem, pianistą, płetwonurkiem, muzykologiem i znawcą sztuki. Genialny amator? Amare – robić coś z miłością.” Tak więc wszystko, co udało mu się osiągnąć w życiu i do czego dążył, robił z miłością, a ponieważ miłość do czegoś połączona z pasją zdziałać może bardzo wiele, dlatego efekty jego pracy są ogromne. Przez całe życie próbował jednak ciągle czegoś nowego. Dowodem na to jest nauka komponowania utworów, którą zajął się w późniejszych latach swojego życia. Przez ponad 30 lat dawał coroczne, bożonarodzeniowe koncerty w Wisterze.
Z pełną świadomością i satysfakcją można niepodważalnie stwierdzić, że Hilary Koprowski jest dumą i chlubą XI Liceum Ogólnokształcącego im. Mikołaja Reja w Warszawie, a także może służyć jako wzór dla dzisiejszej młodzieży.